Proces ciągnienia stali

Jak wygląda proces wytwarzania prętów ciągnionych okrągłych i kwadratowych?

Ciągnienie jest jedną z metod przeróbki plastycznej metali na zimno, na ciepło lub na gorąco, która polega na przeciąganiu materiału przez narzędzie zwane ciągadłem lub przez zespół narzędzi składający się z ciągadła i trzpienia o przekroju mniejszym niż przekrój materiału wsadowego. 

W najczęściej stosowanym procesie - ciągnienia na zimno materiał wsadowy, którym jest walcówka lub drut przechodzi przez wiele zmniejszających się stopniowo otworów roboczych oczka ciągarskiego o specjalnie ukształtowanym profilu, a następnie nawijaniu na bęben lub tarczę ciągarki. W wyniku tego procesu następuje zmiana pola powierzchni przekroju lub kształtu przekroju, zmiana wymiarów liniowych, zwiększenie dokładności wymiarów, gładkości powierzchni, a także zmiana własności mechanicznych i fizycznych otrzymanego wyrobu. W wyniku przejścia pomiędzy otworami powstaje znaczne tarcie kontaktowe, które jest zmniejszane dzięki zastosowaniu środków smarnych. Stosowane środki zmniejszają zużycie energii oraz zwiększają żywotność ciągadeł oraz korzystnie wpływają na jakość powierzchni wyrobu końcowego.

Proces jest stosowany do produkcji drutów, prętów okrągłych jak i sześciokątów, płaskowników oraz rur bez lub ze szwem. Metoda ciągnienia na zimno redukuje średnicę materiałów walcowanych na gorąco lub wyciskanych na gorąco oraz względnie redukuje wielkość lub zmienia kształt przekroju poprzecznego odkształcanego materiału. Odkształcenie plastyczne zachodzące w procesie ciągnienia powoduje umocnienie materiału, a to wpływa na wzrost własności wytrzymałościowych gotowego wyrobu. 

Materiały używane w procesie ciągnienia

Najczęściej w procesie ciągnienia przerabia się:

• stale niskowęglowe do dalszej przeróbki plastycznej oraz do wyrobu sit, tkanin z drutu itp. 
• stale o średniej i dużej zawartości węgla m.in. do wyrobu sprężyn, lin itp.
• stale stopowe konstrukcyjne i narzędziowe
• metale nieżelazne np. mosiądze, brązy, miedź i jej stopy, aluminium i jego stopy.

Metoda Kobo

Alternatywą do konwencjonalnego ciągnienia jest metoda Kobo, która dzięki optymalnym warunkom procesu pozwala na zmniejszenie pracy odkształcenia, redukcję zużycia narzędzi oraz uniknięcie operacji wyżarzania międzyoperacyjnego. W metodzie Kobo możliwe jest uzyskanie bardzo dużego odkształcenia podczas jednego ciągu operacji.  

Przyszłość procesu ciągnienia

Rozwój nowoczesnego procesu ciągnienia jest możliwy dzięki nowym technologiom umożliwiającym kształtowanie nowoczesnych materiałów o podwyższonych własnościach mechanicznych i technologicznych, poprawę jakości wyrobów oraz obniżenie kosztów wytwarzania. Obecnie szybki rozwój elektroniki wykorzystuje proces ciągnienia połączony z obróbką cieplną, drut nagrzewany jest metodą elektrostykową.

Przemysł nieustannie wykazuje zapotrzebowanie na różnego rodzaju druty i pręty stalowe oraz wykonane z nich wyroby. Nieustane rozwijający się przemysł energetyczny, zbrojeniowy, motoryzacyjny, a także budownictwo, branża obrabiarkowa, kosmiczna wykorzystują wyroby wytwarzane tą metodą.

Wróć na główną stronę bloga

Wróć na bloga